Płacz zza szkiełka - in vitro

Coś na gorąco, po czym dostałam skilli Macierewicza (czyt. tworzę teorie spiskowe). Zanim przejdziemy do postu właściwego zaleca się zapoznanie z pewnym artykułem „Kobieta poczęta z invitro. Tęsknię za moim rodzeństwem”. Serio, przeczytajcie, bo nie będziecie wiedzieć skąd ogólny oburz.

Przeczytane? No. Moim pierwszym wrażeniem było kolokwialne „ja jebie”. Nie wierzę, żeby dorosła osoba, która przeszła w swoim życiu podstawowe lekcje biologii może gadać takie pierdoły. Po kolei jednak.

Po pierwsze, chyba każdy wie, jak wygląda in vitro? W dużym skrócie – pobiera się gamety męskie i żeńskie, łączy pod mikroskopem, a jak komórka zaczyna się dzielić to wszczepia się matce. Żeby zwiększyć szanse powodzenia zabiegu (które i tak wynoszą 20-30%) pobiera się więcej komórek i wszczepia dwa-trzy zarodki, gdyż część z nich zostanie stracona z różnych powodów (głównie wad genetycznych). Jeżeli dojdzie do zapłodnienia większej ilości gamet, to te, których nie można wszczepić zamraża się lub oddaje do adopcji innej parze, która nie ma własnych komórek rozrodczych. Jest to metoda leczenia niepłodności. Więc tak, część zarodków się zamraża, tró story.

Po drugie, czy każdy na sali wie, jak wygląda powstawanie dzidziusia? Nie mówmy już o stronie technicznej, tylko o dojrzewaniu zygotki w brzuszku mamusi. Tak? Świetnie. Nie? Zasuwać po podręcznik do biologii. Teraz już wszyscy wiedzą? Super. No więc, kiedy nasza komórka się dzieli, bam, nie zawsze powstaje z niej dziecko. Bardzo często zdarza się tak, że kobieta samoistnie „roni” i komórkę wydala przy najbliższej miesiączce. Nawet nie zdając sobie sprawy, że była „w ciąży”, bo tak właśnie działa jej organizm.

Teraz, znając oba powyższe fakty, pani z listu powinna opłakiwać nie tylko te dwie „zabite”, zamrożone komórki, ale każdą jedną komórkę, która została zapłodniona, ale nie rozwinęła się jako ciąża. Każdą jedną w życiu swojej matki. Wiem, wiem, skoro jej rodzice zdecydowali się na in vitro, to mieli problemy z płodnością, ale jak wiadomo tego przyczyny są różne. Tak czy inaczej – wiecie o co mi chodzi.

Tak się składa, że moja mama poroniła w bardzo wczesnym etapie ciąży, a i tak mówi, że ma trójkę dzieci, a nie piątkę. Straszne. Co za potwór, na stos z nią. Nie mówiąc, że nie wspomina o tych wszystkich biednych komórkach, które nie rozwinęły się w ciążę, jeno podzieliły parę razy. I jeszcze do kościoła ma czelność chodzić, satanistka.

Ostatnia część listu wpieniła mnie nieźle. Żeby nie sadzić kolejnych nasionek głupoty – podczas in vitro NIE GINIE ŻADEN CZŁOWIEK. Mam wrażenie, że niektórzy nie odróżniają zarodka, mającego potencjał na dziecko od faktycznego bobasa. Czterotygodniowy (wyrośnięty już dość) zarodek nie wygląda TAK, tylko TAK. Nie wiem, mnie to dzidziusia nie przypomina, nie widzę ani rączek, ani nóżek (no może jakieś zalążki). To bardziej przypomina aliena niż człowieka. Niech ci wszyscy prolajfowcy przestaną prać ludziom mózgi zdjęciami takimi jak to pierwsze (choć i tak dziwię się, że dorośli ludzie temu wierzą, biologia anyone?). A to, co się zamraża w in vitro, to nawet jak ten alien nie wygląda. To jest komórka. Bez mózgu, bez układu nerwowego, bez żadnego układu. Nie, maleńkiego, bijącego serduszka też nie ma. Jest komórką, która dopiero co zaczęła się dzielić, która wcale nie czuje bólu ani utraty istnienia po zamrożeniu. Nikogo się tam nie zabija.

W in vitro nie ma żadnego szataństwa. Jest szansa dla ludzi, którzy chcą mieć dziecko. Nie mówcie mi o adopcji – dziecko zabiera się z domu dziecka razem z całym bagażem emocjonalnym (w przypadku starszego) lub ryzykiem poważnych chorób, jak późno zdiagnozowany FAS (w przypadku małego). Poza tym, ktoś może czuje potrzebę posiadania własnego dziecka i skoro istnieje na to szansa, to powinno mu się pomóc.

PONIŻSZY AKAPIT SPONSOROWANY PRZEZ MACIEREWICZA, SPECA OD TEORII SPISKOWYCH (i sklejania modeli samolotów)

W ogóle wątpię, że to jest autentyczny list napisany przez autentyczną osobę. Wydaje mi się, że to kolejna odsłona jakiejś propagandy demonizującej in vitro, aborcję i co tam jeszcze. Ile to, wklepać parę słów, powiedzieć, że to list z anona i już. Mamy rzewny płacz dziecka z in vitro i złych rodziców, którzy się dopuścili tej herezji. Dla naszych celów, idealne! Nikt nie sprawdzi, a argument jaki ładny. Ale to tylko moje spiskowe zapędy. W sumie patrząc na te wszystkie plakaty aborcyjne ze zdjęciami płodów we wczesnym etapie ciąży, które wyglądają jak zminiaturyzowane dzieci, to i tacy ludzie mogą istnieć. Niby szkolnictwo, niby postęp, a i tak zacofanie z lekka.

Koniec akapitu spiskowego

Ja nie jestem przeciwko czyimś poglądom. Jak ktoś ma inne zdanie – fajnie. Gdybyśmy wszyscy mieli to samo byłoby cholernie nudno. Tylko nie okłamujcie ludzi, próbując ich przekonać do swojego zdania. Jesteście przeciwko in vitro? Wasze prawo. Ale nie gadajcie o mrożonych zarodkach, które strasznie cierpią i krzyczałyby, gdyby mogły. Albo o tym, że podczas in vitro zabija się ludzi. Nie, nie zabija się. Nie da się zabić czegoś, co nigdy nie istniało i nie miało własnej świadomości. Co nigdy nie czuło. To jakbym powiedziała, że krowa bestialsko morduje trawę i w dodatku ją przeżuwa, kiedy ta jeszcze żyje. No błagam.